The Seeing Stone

Product Information

What happened was that as I read I began to enjoy the story for what it is – a story for children AND adults, one where the author has used his imagination and obvious knowledge of Mediaeval life to expand on the basic Arthur tale and make it a much more interesting book.

Crossley-Holland είναι το πρώτο μέρος της τριλογίας του που αναφέρεται στους Αρθουριανούς μύθους, στη ζωή τον Μεσαίωνα στην Αγγλία και στις Σταυροφορίες. Ο συγγραφέας είναι λάτρης των τριών παραπάνω θεμάτων και θέλησε να γράψει μια τριλογία που να τα συνδυάζει και η οποία να έχει ως βασικό αναγνωστικό κοινό τα παιδιά. Τα οποία πολλές φορές βαριούνται να διαβάζουν ογκώδη βιβλία για τη ζωή σε μια άλλη εποχή ή δεν ενδιαφέρονται για τους διάφορους μύθους που κυκλοφορούν. Ένας καλός τρόπος να τους εξάψεις την περιέργεια και να τους τραβήξεις την προσοχή είναι εμμέσως να τους περάσεις τις γνώσεις που θέλεις χρησιμοποιώντας τη λογοτεχνία και το διάβασμα εξωσχολικών βιβλίων. Χωρίς καμία αμφιβολία ο συγγραφέας είχε καλές προθέσεις. Το βιβλίο έχει 375 σελίδες και 100 μικρά κεφάλαια. Πολλά από αυτά είναι μόνο μία σελίδα ενώ τα μεγαλύτερα εκτείνονται σε πέντε το πολύ έξι σελίδες. Αφηγητής είναι ο δεκατριάχρονος Αρθούρος ντε Κάλντικοτ ένα παιδί που ζει στο μεταίχμιο μιας εποχής αφού ένας αιώνας τελειώνει και ένας νέος αρχίζει. Η ιστορία ξεκινά το καλοκαίρ�� του 1299 για να ολοκληρωθεί λίγες ημέρες μετά την πρωτοχρονιά του 1300. Στο πρώτο αυτό βιβλίο ο αναγνώστης θα έρθει σε επαφή με δύο παράλληλες ιστορίες που έχουν πολλά κοινά αλλά και διαφορές. Από τη μια βλέπει πως ζούσε μια πλούσια οικογένεια τον Μεσαίωνα στην Αγγλία. Μαθαίνει για τα ήθη και τα έθιμα και την καθημερινότητα των ανθρώπων ενώ παράλληλα γνωρίζει τα κοινωνικά στρώματα που υπήρχαν, τις διαφορές τους και τις υποχρεώσεις τους. Ενημερώνεται για τις δυσκολία του να ζεις στα σύνορα Ουαλίας και Αγγλίας, τις αντιλήψεις και τις προκαταλήψεις Άγγλων και Ουαλών και το πως ακριβώς διοικούσε ο βασιλιάς τη χώρα, τους φόρους που έβαζε, ποιους είχε δίπλα του, πως πέρναγε η εξουσία από τον ένα στον άλλο. Επίσης γίνεται αναφορά στις Σταυροφορίες, στο ρόλο της εκκλησίας και το πώς επηρέαζε τους ανθρώπους. Από την άλλη γνωρίζουμε την αρχή της ιστορίας του Αρθούρου του Κάμελοτ. Ποιος ήταν ο παππούς και ο πατέρας του, πώς έμεινε η μητέρα του έγκυος σε εκείνον, γιατί απομακρύνθηκε νεογέννητο από κοντά της, με ποιους μεγάλωσε και τί ρόλο έπαιξε ο μάγος Μέρλιν σε όλη αυτή την ιστορία. Ουσιαστικά παρακολουθούμε τα πρώτα χρόνια της ζωής του από τότε που γεννήθηκε μέχρι τα 13 του που έβγαλε το σπαθί από την πέτρα και έγινε ο βασιλιάς που περίμενε η χώρα. Όλα αυτά τα βλέπουμε χάρη στη μαγική πέτρα που έδωσε ο Μέρλιν ο φίλος του πατέρα του Αρθούρου σε εκείνον.. Το βιβλίο αυτό θα λέγαμε πως είναι ουσιαστικά μια εισαγωγή στις παράλληλες ιστορίες δύο Αρθούρων που μοιάζουν όχι μόνο εξωτερικά αλλά και εσωτερικά. Μια εισαγωγή που προσωπικά με άφησε ασυγκίνητη και αν εξαιρέσω τις τελευταίες σελίδες όλες οι υπόλοιπες μου φάνηκαν τόσο βαρετές που δεν ήταν λίγες οι φορές που μετάνιωσα για το δανεισμό της τριλογίας και για την μανία μου να τελειώνω ότι αρχίζω… The Tolkien scholar Jane Chance Nitzsche writes that Saruman's sin, in Christian terms, is to seek Godlike knowledge by gazing in a short-sighted way into the Orthanc palantír in the hope of rivalling Sauron. She quotes Tolkien's description in The Two Towers, which states that Saruman explored "all those arts and subtle devices, for which he forsook his former wisdom". [8] She explains that he is in this way giving up actual wisdom for "mere knowledge", imagining the arts were his own but in fact coming from Sauron. This prideful self-aggrandisement leads to his fall. [8] She notes that it is ironic in this context that palantír means "far-sighted". [8] Fisher, Jason (2013) [2006]. "palantírs". In Drout, Michael D. C. (ed.). J.R.R. Tolkien Encyclopedia: Scholarship and Critical Assessment. Routledge. ISBN 978-1135880347.

About Kevin Crossley-Holland

A major theme of palantír usage is that while the stones show real objects or events, those using the stones had to "possess great strength of will and of mind" to direct the stone's gaze to its full capability. [T 2] The stones were an unreliable guide to action, since what was not shown could be more important than what was selectively presented. A risk lay in the fact that users with sufficient power could choose what to show and what to conceal to other stones: in The Lord of the Rings, a palantír has fallen into the Enemy's hands, making the usefulness of all other existing stones questionable. Commentators such as the Tolkien scholar Paul Kocher note the hand of providence in their usage, while Joseph Pearce compares Sauron's use of the stones to broadcast wartime propaganda. Tom Shippey suggests that the message is that "speculation", looking into any sort of magic mirror (Latin: speculum) or stone to see the future, rather than trusting in Providence, leads to error. Mark the location on your map, climb up to it, activate the Haedir when prompted, and use it to mark items of interest on the map. Shadows of the Past Tolkien, J. R. R. (1980). Christopher Tolkien (ed.). Unfinished Tales. Boston: Houghton Mifflin. ISBN 978-0-395-29917-3. The wizard Merlin gives Arthur de Caldicot the "Seeing Stone" early in the story, along with the warning it will cease to work if anyone else shares in its knowledge. Through the stone Arthur observes the life of legendary King Arthur until his rise to power as King of Britain. It begins with the marriage of King Uther and Ygerna. They conceive a child, who is named Arthur and is taken by Merlin to a foster family. Years later, when King Uther dies, Arthur comes to be king. Many specific people look similar to or exactly like people in Arthur's life. The most notable resemblance is between Arthur and young King Arthur himself, which leads de Caldicot to suppose that Arthur in the stone is himself in the near future. This belief is only accentuated when he learns on his birthday that his parents are only foster parents, as for young King Arthur. Eventually it becomes clear that King Arthur inhabits a parallel universe, with events in both worlds reflecting each other.

Over time, some of the Stones are moved, or end up in obscure locations that only the most die-hard Middle-earth nerds could identify. However, several of them end up spending time in locations that are immediately recognizable. For instance, one is kept on Weathertop right in the tower that is later seen in its ruined form when Frodo is stabbed by the Witch-king. Another Stone is kept in the tower of Orthanc in Isengard. Saruman, anyone? A third is lodged in Minas Ithil — the tower that later becomes the home base of the Ringwraiths. A fourth is kept in Minas Tirith, which becomes a temptation to Denethor, as we'll see in a minute. Then the strange Welsh man, Merlin, gives him a stone. He begins to see visions in it - of a boy he at last recognises as himself and not himself. Arthur-in-the-stone has many life aspects in common with him, but many different too. The Seeing Stone was bronze runner up for the Smarties Prize in ages category 9–11 years and it made the 2000 Whitbread Awards children's book shortlist. In 2001, it was a finalist for the Los Angeles Times Book Prize for Young Adult Literature. [6] Series [ edit ] a b Pearce, Joseph (2014). Catholic Literary Giants: A Field Guide to the Catholic Literary Landscape. Ignatius Press. p.316. ISBN 978-1-68149-074-8.Medieval life meets Arthurian magic in a novel that transcends boundaries of time and age, appealing to children of 9+ and older readers alike. The winner of the Guardian Children's Fiction Prize and the Smarties Prize bronze award in 2001, this timeless novel is stunningly reissued for a new generation. The Seeing Stone won the Guardian Children’s Fiction Award and the Smarties Prize Bronze Medal. The Arthur trilogy has won worldwide critical acclaim and has been translated into 21 languages. Crossley-Holland για να γεμίσει απλώς τις σελίδες του βιβλίου. Μου θύμισαν τα filler επεισόδια στις σειρές που δεν προωθούν την ιστορία υπάρχουν απλώς για να συμπληρωθεί ένας συγκεκριμένος αριθμός επεισοδίων. Το ίδιο ένιωσα και εδώ. Να πω την αλήθεια τα πιο ενδιαφέροντα κεφάλαια εκεί που έπιασα τον εαυτό μου να νοιάζεται και να δίνει σημασία ήταν τα τελευταία δέκα. Εκεί επιτέλους η ιστορία παίρνει μπροστά, προχωρά και συμβαίνουν σημαντικά γεγονότα που σου δίνουν κίνητρο να διαβάσεις το δεύτερο βιβλίο. Από τα υπόλοιπα ογδόντα κεφάλαια λίγα είναι εκείνα που αξίζουν, δεν είναι αργά και βαρετά, έχουν ενδιαφέρον και δεν σου δημιουργούν υπνηλία.. Οι διάλογοι επίσης ήταν πολύ στημένοι και χωρίς συναίσθημα. When Saruman used the Orthanc-stone, he communed with Sauron - who had the Ithil-stone - and was enticed by his promises of power. By way of the Seeing Stones, the Wizard was shaped into a two-faced puppet that desired, or no longer opposed, his new master's victory. Through the palantír, Saruman was often called by Sauron to receive and carry out instructions, or to be probed when he concealed information. After his defeat, the Wizard lost the Seeing Stone when his footman, Wormtongue, threw it out in an attempt to strike him or their adversaries. Coming into possession of said palantír, Gandalf ultimately guessed how Saruman had been compelled into Sauron's service.